Welke hondjes gaan we als stichting in Nederland bemiddelen, en welke niet...?
Einde van de dag zaten we voor de tweede keer in een kennel met 4 pups. Twee zusjes, en twee andere pups. Maandag was alleen Blondie (zij heeft al een adoptant) vrolijk en vrij. De andere drie waren timide en één van hen verstopte zich zelfs achter het hondenhok.
Vandaag weer even langs om de hondjes te aaien, aandacht te geven kortom te socialiseren. Iets wat pups zo ontzettend hard nodig hebben in hun eerste levensfase maar waar het in een asiel met meer dan 240 hondjes vaak juist aan ontbreekt.
Twee van de timide hondjes kwamen vanmiddag los, vooral na wat stukjes worst. Ze begonnen met ons te spelen, kropen op schoot, lieten zich kriebelen. Maar een klein zwart meisje durft echt niet. We hebben haar zeker twintig minuten heel rustig op schoot vastgehouden en zachtjes geaaid. Haar zusje kwam er gezellig bij liggen maar oh wat bleef ze terughoudend. Het breekt ons hart, maar we durven het met zo’n pupje gewoon niet aan. Adoptie in het drukke, lawaaiige Nederland, met alle prikkels die daar zijn (en in het asiel niet)
Morgen gaan we het nog een keer proberen, maar ach schatje wat is het moeilijk. Het duurt nog een maand voor je oud genoeg bent om te reizen, een maand waarin je ouder wordt zonder elke dag een aai, wat aandacht. Een maand waarin je nog meer vervreemdt van menselijk contact. Hopelijk kunnen we je zusje en de andere pup redden, maar over jou twijfelen we echt. Dat is het duivelse dilemma … wie wel en wie niet.
Vreselijk, het voelt alsof we voor God spelen. En toch is dat precies waarom we hier zijn, om te socialiseren, in beeld te brengen, maar ook om te selecteren. Dit hondje is een van de velen, er zijn er tientallen alleen al in dit asiel die niet aangeraakt kunnen worden. Die wegduiken, die wegblaffen, te bang voor adoptie want wees eerlijk, er zijn geen adoptanten die een hond uit het buitenland willen die levenslang angstig blijft. Dat is de realiteit en daarmee hebben we te dealen.
Gelukkig zorgt iemand als Elisa in haar asiel wel voor deze honden, er lopen er ook een aantal vrij rond. Ze krijgen eten, hebben ruimte maar ook een hondenhok buiten de poort om ‘s nachts in te slapen. Een huis zullen ze nooit kennen, maar veilig zijn ze wel.
