Asielen en zwerfhonden in Roemenië
Bericht van ons teamlid in Boekarest:
De laatste dag hier en wat een dag... Alle facetten van rescue hebben we vandaag meegemaakt, van leven en toekomst naar ziekte en bijna dood.
Vanmorgen zijn we met het teefje dat we de eerste dag vonden (Nilsi genoemd door haar sponsor) naar de dierenarts geweest voor haar bloedtest, entingen etc. En wat een ontzettend lief en leuk hondje is dit... Zo relaxed ook. Alles is goed, zoveel vertrouwen in mensen... Ze kan gewoon direct naar Nederland komen, dus iedereen graag opstellen in rijen van twee 😄
Daarna zijn we naar de opvang in Georgiu gegaan waar Ioana meerdere honden heeft ondergebracht. Daar hebben we de zusjes van onze Luca weer ontmoet, Cla en Rikka. Prachtige meiden, heel zacht en lief, net als Luca. Ze staan al lang op onze website, het zou zo super zijn om nu eindelijk een thuis voor ze te vinden! Er zaten ook 2 andere zusjes, ook al zulke ontzettend mooie honden en nog een schetig wit teefje van 1 jaar, heel sociaal en lief. We hebben allemaal nieuwe foto’s en filmpjes gemaakt voor de website, hopelijk gaat dat helpen. Moet er niet aan denken dat deze honden de rest van hun leven in een kennel moeten door brengen...
Maar toen op de weg terug naar Boekarest... Zoveel straathonden in de berm, in de velden, op de rotondes... Dan zie je hoe buiten Boekarest het zwerfhondenprobleem nog steeds in alle heftigheid bestaat. Moeders met pups achter zich aan, zwangere teven met bolle buiken en een mini hondje bij een benzinepomp dat te angstig was om te kunnen pakken... En dan ineens loopt er iets zwarts aan de kant van de weg, nauwelijks nog herkenbaar. Een pup van een maand of 6, half kaal van de schurft. Ioana gooit de auto aan de kant, rent de weg over en grijpt hem vast... Vervolgens zet ze hem bij mij in de auto en ze rent achter moeder aan, maar die is te bang en vlucht weg. Ondertussen heb ik een monstertje op schoot dat grommend de tandjes laat zien bij iedere beweging. Dus ik heb me heel stil gehouden... Gelukkig hadden we een bench achterin, want ik weet niet of ik anders zonder hapjes uit mijn vel terug zou zijn gekomen...
Lang verhaal kort: puppert zit nu in een kliniek die nog open was. Hij heeft ook koorts dus nu antibiotica. Dat kost geld maar wat moet je anders... Armzalig hondenkindje. Maar hij eet wel en krijgt nu een kans op leven!
Voor Ioana zijn dit soort reddingsacties natuurlijk heel stressvol. Want wie gaat alles betalen? Ze heeft circa 60 honden in kennels ondergebracht en de meeste daarvan zijn te angstig, niet geschikt voor adoptie. De grote hoeveelheid geld die zij en haar man iedere maand op tafel moeten leggen, is enorm heftig. We kennen haar al jaren, vrijwel vanaf het begin van de stichting en ze zal niet opgeven. Maar als je hier in dit land leeft en je hebt een hart voor honden, dan heeft dat zulke grote financiele consequenties. Daar ga je bijna aan onderdoor...
Dus we willen heel graag een oproep doen voor steun. Over 2 dagen is ze jarig en het zou zo geweldig zijn om haar hierin te helpen. Willen jullie meehelpen? Hieronder staat een betaalverzoek en ik hoop echt op heel veel steun voor haar. Want ze verdient het echt.
Beste klant,
Dit is een betaalverzoek voor opvanghonden Ioana. Je mag zelf het bedrag kiezen. Je kunt met elke bank in Nederland betalen. Dank je wel!
Deze link is geldig tot 22 september 2026.
https://betaalverzoek.rabobank.nl/betaalverzoek/?id=mC5PbLmIRZuI6...
Ik sluit deze reis af met hele gemengde gevoelens. Verdriet om de gigantische hoeveelheid honden in de gemeente asielen die iedere minuut in de hel leven. Dankbaar voor de honden die we wel kunnen helpen. Ieder leven telt en heeft waarde, daar doen we het voor, dat is de motor waarop al onze teamleden draaien. Maar er middenin staan geeft echt een paar krassen op je ziel. En ik kan weer weg, alles achter me laten, maar rescuers zoals Ioana... pfff... enorm veel respect.
Lieve groet uit Boekarest.
De omstandigheden in asielen in Roemenië zijn niet te vergelijking met een asiel zoals in Nederland.
