Van zwerfhondje in Roemenië naar adopteren in Nederland
Eén van onze adoptanten, Nadine, schreef 'mijn reis van alleen naar samen':
'Mijn reis van alleen naar samen' begon met Straydog Rescue Nederland nadat mijn lieve logeerhond 'Pimmetje' overleed dit jaar. Hij was vaak bij mij en ik had een hele diepe band met hem. Ik wilde na een maand toch al wel een andere hond in huis, maar was nog nooit zelf ‘eigenaar’ geweest en dat vond ik ook wel spannend. Het idee van gastgezin worden sprak me daarom wel aan. Voor een korte periode een hond een rustige plek bieden van waaruit ze geadopteerd kunnen worden.
Ik wilde graag een tweede Pimmetje; een reutje, bruin van kleur, middelgroot… ik had het al bedacht. En toen zag ik Coby op de website staan… een teefje, zwart, een kleine hond op korte pootjes… Alles wat ik dacht niet te willen, maar ze deed iets met me met haar blik. Ik voelde een connectie. En ik denk dat dat heel belangrijk is, dat je iets voelt bij een foto, al zijn ze allemaal om op te vreten.
Coby kwam bij mij na haar lange reis. Een ontredderd hondje in de freeze modus, onzeker, angstig en verkrampt. Het was niet persé liefde op het eerste gezicht, ik vond haar zeker wel heel lief, maar was niet op slag verliefd. Dat gebeurde op dag twee, toen ze voor het eerst voorzichtig een knuffeltje kwam halen. Ik smolt echt, en keek haar recht in haar ogen aan. Toen wist ik het; jij blijft bij mij.
"Foster Failure" binnen twee dagen. Ik sta in de top tien schijnt 🙂
Coby is nu negen weken bij mij en ik heb haar in het begin elke dag zien groeien. Elke dag maakte zij weer een stap, dat was zo bijzonder en hoopvol om te zien. Ook heb ik het zwaar gehad, eerlijk is eerlijk. Coby durfde niet buiten haar behoefte te doen, dat heeft vier weken geduurd. Geduld, rust, reinheid en regelmaat… en vrij van m'n werk genomen, voor een maand… Dat was echt geen overbodige luxe. De bijna demotiverende situaties die je vooraf voorgehouden krijgt van de stichting, maakt dat het óók best mee kan vallen op sommige punten en gelukkig biedt de stichting in dit soort uitdagingen ook ondersteuning.
Inmiddels is Coby mijn mevrouw Pollewop; een echte dondersteen, ontzettend aanhankelijk, lief, grappig, speels, een draakje, een lekkerbek, een liefhebber van lange wandelingen, en een heel stevig en levendig dametje die absoluut niet snel angstig meer is. Een schat voor andere honden en dol op alle mensen.
Laatst liep ik buiten met haar en zei hardop: "Scheetje, wat is het leven leuk met jou!"
Oktober '23: Zwerfhondjes in Roemenië, Coby en Zwabber
Adopteren? Van zwerfhondje in Roemenië naar huishondje in Nederland; een adoptant vertelt.
