Het hondje dat we een paar dagen geleden bij de dierenarts konden brengen is meegegaan naar Nederland en net aangekomen. We vermoeden dat ze lange tijd als fokteef voor de broodfok is gebruikt. Behalve de wond in haar hals had ze oude, ontstoken wonden aan haar buik en zijn er mamatumoren ontdekt. Maar ondanks dat begint ze op te knappen en is ze nu veilig. Ze krijgt alle tijd om te herstellen.
Terwijl er druk gewerkt werd in het asiel werd een hondje gepakt door een grotere. De oplossing in een asiel is om het hondje dan maar in een andere kennel te zetten, waar hij prompt weer gepakt werd. Dus hebben we hem eruit gehaald en een van de lokale vrijwilligers in Roemenie heeft zich over hem ontfermd. Zij heeft hart en huis voor hem opgezet en hem geadopteerd!
Het was een reis met veel happy endings maar ook een reis waarin duidelijk werd hoeveel er nog moet gebeuren. Een paar hondjes naar Nederland, een aantal naar een particuliere opvang en voor de achterblijvers is de situatie een stukje beter geworden.
Elk hondje dat eruit komt is er eentje. Het is echt zo bijzonder hoe snel honden meedraaien in een gezin… Alsof het altijd zo is geweest. Vaarwel Resita, welkom nieuw leven!
