Helaas hebben we heel verdrietig nieuws 😞
Want we hebben moeten besluiten om Pelle (één van onze opvanghonden), na een heftig bijtincident, in te laten slapen. Dit bijtincident was al de derde keer en steeds gericht op de partner van Patricia, zijn opvangmoeder.
We weten niet wat er in zijn koppie is omgegaan; Patricia was erbij en er was geen zichtbare aanleiding. Hij lag rustig bij hen naast de tafel en ineens sprong hij op en greep de hand van Patricia’s partner. En goed ook... Pas na een schreeuw van Patricia liet hij los. En dan sta je voor de ellendige keuze...
Natuurlijk hebben we van alles afgewogen. Maar Pelle was geen makkelijke hond en was vier maanden geleden terug gekomen van adoptie wegens uitvalgedrag naar onbekende mensen.
Gelukkig durfde Patricia het aan en met haar kennis en ervaring hadden we goede hoop dat zijn gedrag bijgestuurd kon worden. Zij is met hem aan de slag gegaan; met veel rust, structuur, positieve ervaringen, speursessies, muilkorftraining, gedragsmedicatie op natuurlijke basis en natuurlijk heel veel liefde en duidelijkheid. En haar partner steunde haar daarin, wist heel goed wat wel en juist niet te doen. We hebben Pelle ook medisch laten onderzoeken en zijn een behandeling gestart voor de allergieën die werden aangetroffen. En dan toch gebeuren dit soort ellendige dingen waardoor je het vertrouwen kwijt raakt en je ook angstig wordt voor de veiligheid van je zoontje...
Wij denken dat we in de gegeven omstandigheden geen andere keuze meer hadden. In de tijd dat hij nog bij zijn adoptanten woonde en zij vroegen om herplaatsing, hebben we ook gezocht naar een andere geschikte plek. Maar niet gevonden. Ook de afgelopen maanden niet.
Soms kun je niet meer recht breien wat in de loop van de tijd mis is gegaan. Iedereen, ook zijn adoptanten en wij allemaal, heeft hem willen helpen. Dat daarbij verkeerde keuzes zijn gemaakt, ja. Want gedragstherapeuten die mensen vertellen dat ze op basis van correcties en confrontaties zo’n hond moeten trainen, mogen wat ons betreft direct achter het behang geplakt worden. Daar moet je gewoon niet mee in zee gaan; dat werkt juist averechts bij deze in de kern onzekere honden.
Het is ontzettend jammer dat we zo laat werden ingeschakeld, toen er al zoveel stuk was. En Pelle was al beschadigd door zijn verblijf in Roemenie, in een afschuwelijk gemeente-asiel waar we hem graatmager en ellendig uit hebben gehaald. Zijn puppentijd was gedrenkt in angst, stress en honger. Maar bij ons in opvang, voor zijn adoptie, zagen we een lieve, vrolijke, onstuimige puber en met zijn adoptie dachten we dat we hem goed hadden ‘thuis’ gebracht.
En nu is alles voorbij 😞
Wat rest is een ellendig gevoel van falen, van tekort schieten en van verdriet. Lieve Pelle, we hadden je zoveel meer gegund. Het spijt ons enorm dat dat niet gelukt is.
PS: vorige week hebben we nog een hulpvraag voor Pelle gedaan in verband met de kosten voor zijn allergieën. De mensen die toen zo lief hebben gedoneerd, laat ons alsjeblieft weten of je de donatie terug wilt; dan storten we dat weer terug.
