Toen één van onze teamleden een maand geleden naar Boekarest ging, is ze ook langs Pallady gegaan. Pallady is een gemeenteasiel in de stad, waar honden opgesloten zitten in een kenneltje van 1 x 1 meter en nee, ze komen er niet uit…. Totdat Pallady vol zit; daarna worden ze verplaatst naar een van de grote asielen buiten Boekarest, opnieuw in kennels met honderden andere honden. Waar ze definitief nooit meer uit komen, zelfs niet voor een dagelijks luchtje scheppen op een speelplaats. Daar doen ze niet aan in Roemenie….
Ze schrijft dit:
Voor een bezoek aan Pallady hadden we eigenlijk helemaal geen tijd meer, zo druk waren we al die dagen met andere dingen, andere honden…. Maar op weg naar het vliegveld kon ik het hondje niet vergeten dat ik in een advertentie van Pallady had gezien; hij leek zoveel op een overleden hondje, met dezelfde smekende blik in zijn ogen…. Dus vol gas zijn we toch alsnog langs gegaan, met lood in de schoenen, dat wel, want je wilt dit soort asielen eigenlijk helemaal niet zien…
Toen we door de grote poort van Pallady liepen, scheen de zon op de binnenplaats. Het leek een vriendelijke plek; er liepen een paar kleine hondjes en de werkers waren best aardig en welwillend. Ook het oude reutje hobbelde daar rond en terwijl ik in de zon zat met die hondjes om me heen, dacht ik: wie moet ik nu in vredesnaam kiezen?? Dit oude mannetje dat eigenlijk bang is om aangeraakt te worden en misschien zelfs van zich afbijt? Dat kleine teefje dat zo onzichtbaar om me heen trippelt? Of die zwarte puber-pup die constant in mijn handen hapt, snakt naar aandacht en een knuffel?
Ik stond op en liep naar één van de oude gebouwtjes, keek naar binnen. Het was vrijwel donker daar, maar ik hoorde een heleboel honden blaffen, huilen en hijgen. En vlak bij me keken een paar ogen naar me vanuit een kenneltje. Ik durfde niet verder te lopen, omdat ik ze helemaal niets kon geven. Alleen maar valse hoop…. En je hart breekt gewoon.
Pallady is geen dodingsasiel meer zoals vroeger, maar het is wel een eindstation. De mooiste en liefste hondjes vinden misschien een nieuw baasje; alle anderen sterven vroeg of laat een trieste dood in een kennel.
En op dat moment daar heb ik mezelf gedwongen om verstandig te zijn. Om te kijken naar adoptiekansen…. Het oude zwarte reutje laten we zitten, de twee andere teefjes halen we naar Nederland. En zo ben ik weer weg gegaan, die poort uit, niet omkijken...
Maar Ioana, ons contact in Boekarest, is gisteren terug gegaan naar Pallady om de beide teefjes (we hebben ze Kiki en Lily genoemd) veilig onder te brengen in een opvang. Daar zag ze opnieuw het oude mannetje; een stuk beter benaderbaar. En toen zag ze ook nog een oud teefje van 10+, net daar gebracht, omdat haar baasje is overleden...
Hoe kunnen we hen laten zitten? Op weg naar een droevig einde?
Dus we laten hier de foto’s zien van alle vier de hondjes. Kijk naar dat staartje van Lily! Dat staat omhoog nu ze weg is uit Pallady!
Van Lily weten we dat ze door hondenvangers is weg gehaald bij een dakloze familie…. Zij is 3 jaar. Kiki’s leeftijd wordt geschat op 8 maanden. Beide zijn heel sociaal; Lily is heel zacht, wat afwachtend nog maar naar een medewerker van het asiel die ze kent heel aanhankelijk. Kiki is een dikke dondersteen en heel erg lief.
Wie wil een van deze hondjes opvangen, tijdelijk of met een optie op adoptie? Wie helpt een hondje op de valreep uit de ellende?
❗ Update 24 november: gelukkig, het oude teefje is uit het asiel opgehaald door een particulier of een andere stichting. We weten niet door wie, maar ze is veilig!
📬
https://straydogsrescue.nl/honden/adoptiehonden-roemenie
