asielen in Roemenië
Dag 2 in Boekarest met een nieuw bericht van ons teamlid:
Een hond in Roemenië heeft weinig kans om oud te worden. En als je in een gemeente asiel terecht komt, ben je eigenlijk ten dode opgeschreven. Boekarest heeft een paar mega-asielen en een daarvan is PS Mihailesti, met circa 800 honden. Het was tot voor kort een dodingsasiel, met wrede beheerders. Maar nu werden we ontvangen door lieve mensen en we mochten alles filmen…..
Het eerste deel van het asiel heeft redelijke kennels, met lieve pups en jonge honden die zo geadopteerd zouden kunnen worden. Maar in het achterste deel en in de grote hal is het dierenleed met geen pen te beschrijven. Je hart breekt ter plekke.
Er werden 2 nieuwe honden door de hondenvangers binnen gebracht. Ook zij zullen, net als de meeste hier, de rest van hun leven slijten in een hok van 2 m2.
Met een beetje mazzel in de open lucht, met uitzicht op de hemel....
We zullen hier niet de filmpjes laten zien. Met het geblaf en gegil dat door merg en been gaat. En de doordringende geur van diepe wanhoop en verslagenheid.
Vanmiddag zijn we naar de begraafplaats gegaan waar nieuwe honden rond lopen. Mensen die ons volgen, kennen het verhaal van Benjamin, de hond die hier vorig jaar leefde en die we niet hebben kunnen redden. Hij stierf in een gemeente asiel.
Vandaag zagen we een hond die zoveel op hem lijkt... Samen met een zwarte hond, beide zo lief! Ze zijn nog jong en net zo zachtaardig als Benjamin. De zwarte hond had van die stekelbollen onder zijn kin hangen die ik weg kon pulken. We hebben ze gevoerd en toen we later weg reden, zagen we ze in de bosjes liggen uitbuiken.
We willen proberen om deze 2 jongens naar NL te halen. Voordat ook zij gevangen worden en een onverdiende dood sterven….
De omstandigheden in een asiel in Roemenië zijn afschuwelijk.
